DEBUXAR CON PALABRAS = CALIGRAMAS

Os caligramas son formas moi especiais de debuxar, utilizando como liñas as palabras, normalmente dunha poesía, sendo o debuxo parte central do texto.
Aínda que normalmente se fan con poesías, tamén as poderíamos facer con adiviñas por exemplo.
Aquí amósovos algúns exemplos que atopei no buscador de imaxes de google, e que reflicten de que xeito tan gráfico se misturan as palabras e o debuxo.
Atrevédesvos vós a facer un caligrama? gustaríame recibir no correo as vosas creacións e logo publicalas aquí, quen se anima? Utilizade unha adiviña, unha poesía, unha canción... o que máis vos guste.

Por se non se vos ocorre nada, póñovos unhas adiviñas para que fagades os caligramas, vale? Espero as vosas respostas!!!

Sempre quietas,
sempre inquietas;
durmidas de día,
de noite despertas.
(SALERTSE SA)

Unha grande moeda dourada
que vale moito
e pola que non pagas nada.
(LOS O)

Estes son os que fixen eu, seguro que vos tedes algún máis bonito. A que esperades para mandarvos?
Publicado por
Etiquetas: ,

2 comentarios:

Anónimo dijo...

ola profe??Cando volves??votamoste de menos. Todos desexamos que che poñas boa pronto.
Paula.chao

1/19/2009
Bea dijo...

ola!! estou a facer a rehabilitación para que a miña espalda, e sobre todo o pescozo, volten a estar coma antes. Co croque, debeuse de mover toda a espalda de enriba a abaixo, e aínda está bastante resentida.
En canto esté ben, non o dubidedes que volto coas miñas historias, e póñovos a andar a tod@s, jeje, familias e nen@s. Xa vedes que aínda sen estar no cole, adícolle algún tempo ó blog, para non sentir que estou desconectada do cole, e porque me encanta, así que... eu sigo a mandarvos ideas de cousas que podedes ou non facer. Encantaríame ter máis respostas e comentarios para saber quen está facendo cousiñas das que mando, ou alomenos,saber quen le os meus monólogos.
Moitas grazas por escribirme, espero que nos vexamos moi pronto. Dálle un bico a tódolo@s nen@s da miña parte. Grazas outra vez.

1/19/2009

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)

COUSAS PARA RIR:

Celia: despois de moito correr polo patio (no recreo) ven e dime que lle mire o corazón que ten unha taquicardia. Despois dun rato, e de falar sobre as pulsacións (que aumentan despois de facer moito exercicio, ou se estamos moi nerviosos...) suspira e di: "ay, porque los humanos tendremos que sufrir tanto!!!".
Lucía e Adrián: están falando e Lucía dille a Adrián, ven á miña casa, (e Adri dille que sí). Logo Lucía dille, sí ven que vou ter moitas visitas... (e cando volvo a escoitar a conversa oigo a Adrián que lle di: puffff, non eu non vou que con tantas mulleres me vou a empachar!!!
Adrián: estamos na asamblea e miramos o panel dos encargad@s, e temos que facer un salto, porque non podemos ter dous cargos xuntos, entón di Adrián, hoxe tócalle a Naim porque Ángela é a turista!!!! (protagonista, claro!)
Joel: remata unha ficha e dígolle agora pon o teu nome e a data (e sinálolle para o encerado magnético onde está posta), el mirame con cara rara e dime: a lata? profe eu non se de que lata me estás falando!
Adrián: Están falando na asamblea, por quendas, e alguén comenta que a súa habitación ten dúas camas, e o color da súa habitación... cando lle toca de falar a Adrián el tamén explica como é a súa habitación, e nos di que hai dúas camas, que el durme na máis alta e Ángela na máis pequena. Pero o que máis claro nos deixa é que: "no son dos camas, una encima de la otra, porque esas cuestan mucho dinero y yo sólo tengo dos carteras".
Aaron: Estando no patio, un neno me di que hai unha pala de xogar no areeiro rota, é ven Aaron correndo, e dime: "no importa profe, mamá la cose".
Lucía: Nun momento de patio no que está comigo porque se acaba de pelexar, dígolle que se quede conmigo un ratiño, ata que se lle vaia o xenio. Pasado un rato dime, "profe, xa se foi" e eu dígolle, non que aínda o vexo por aquí (e fago un xesto sinalando por riba da súa cabeza). Ela moi chea de razón, toca a cabeza e dime "pero profe, isto non é o xenio, é unha diadema".
Aaron: Ven a ensinarme unha pupa que ten na man, e eu sóplolle nela e cántolle: Sana sana cuíño de rá, senon sanas hoxe sanarás... e calei para que el seguirá, e dixo: "despois".
(Debía de querer unha curación máis rápida do que di a canción).