NON ESTOU NO COLE, PERO...

ESTOUVOS VIXIANDO!!!!!! Ou mellor dito, teño uns paxariños que me van contando todo o que ocorre na clase, así que... estade ben atent@s, que senón poñeranvos multas (tarxetas vermellas) e iso non é o que queredes, verdade???
Pois xa sabedes, portadevos moi ben c@s profes que estes días vos están ensinando unhas cousas moi chulis... creo que hoxe fixéchedes papiroflexia, non? e que tamén coñecedes o conto do Gato Lambón, non?
Para que vexades que o sei todo!!!!!!
Quero que me conten sempre que sodes moi moi b@s, e que traballades moito, vale? trato feito?
MOITOS BICOS, vémonos pronto!!!

7 comentarios:

Anónimo dijo...

hoxe supemos o sucedido, esperamos te recuperes pronto

Bea dijo...

Moitas grazas!!! espero que cun pouquiño de repouso, e tomar a medicación pouco a pouco a dor vaia a menos!!! e logo estarei de volta!!!

Bea dijo...

Agora, ando con collarín, así que estou un pouco incómoda!!!
Onte cando fun ó cole aínda non tiña, e aínda así os nen@s me miraban coma se visen un extraterrestre, non quero pensar como me mirarían se me ven agora con estas pintas!!!!!!
bicos!!!

Elia dijo...

Hola Bea, espero que no haya sido muy grave. Un abrazo desde Bilbao, que te recuperes pronto.
Agur!!

Anónimo dijo...

Hola Bea soy Sofia espero que tengas una rapida recuperacion ,nos han dicho que no vienes hasta Enero, siendo asi te deseamos unas ¡¡ Felices Fiestas!! de tu alumna Lucia y su mama.

Raquel dijo...

Hola Bea,
Soy Raquel, la profe que escribe el blog de nuestraclase. Me ha gustado mucho el comentario que has escrito en él. Quiero daros las gracias poque estoy aprendiendo un montón de vuestro blog y por eso animo a todas las profes a crear uno, por los niños, por los padres, por toda la comunidad educativa.
Según el resto de comentarios parece que estas un poco malita, espero que te recuperes pronto
un besote
Raquel

Anónimo dijo...

Muchas gracias a tod@s!!!
Sabiendo lo importantes que son los comentarios para los que publicamos blogs, que así sabemos que realmente la gente "nos lee, y opina sobre ello". Me hace ilusión ver, que aunque el blog está parado (a causa de mi baja), seguís leyéndolo, por si acaso, jeje.Pero, estad atent@s que a lo mejor, pongo alguna novedad!!!
Besos, y muchas gracias, otra vez!!!!

COUSAS PARA RIR:

Celia: despois de moito correr polo patio (no recreo) ven e dime que lle mire o corazón que ten unha taquicardia. Despois dun rato, e de falar sobre as pulsacións (que aumentan despois de facer moito exercicio, ou se estamos moi nerviosos...) suspira e di: "ay, porque los humanos tendremos que sufrir tanto!!!".
Lucía e Adrián:
están falando e Lucía dille a Adrián, ven á miña casa, (e Adri dille que sí). Logo Lucía dille, sí ven que vou ter moitas visitas... (e cando volvo a escoitar a conversa oigo a Adrián que lle di: puffff, non eu non vou que con tantas mulleres me vou a empachar!!!

Adrián: estamos na asamblea e miramos o panel dos encargad@s, e temos que facer un salto, porque non podemos ter dous cargos xuntos, entón di Adrián, hoxe tócalle a Naim porque Ángela é a turista!!!! (protagonista, claro!)
Joel:
remata unha ficha e dígolle agora pon o teu nome e a data (e sinálolle para o encerado magnético onde está posta), el mirame con cara rara e dime: a lata? profe eu non se de que lata me estás falando!
Adrián:
Están falando na asamblea, por quendas, e alguén comenta que a súa habitación ten dúas camas, e o color da súa habitación... cando lle toca de falar a Adrián el tamén explica como é a súa habitación, e nos di que hai dúas camas, que el durme na máis alta e Ángela na máis pequena. Pero o que máis claro nos deixa é que: "no son dos camas, una encima de la otra, porque esas cuestan mucho dinero y yo sólo tengo dos carteras".
Aaron: Estando no patio, un neno me di que hai unha pala de xogar no areeiro rota, é ven Aaron correndo, e dime: "no importa profe, mamá la cose".
Lucía: Nun momento de patio no que está comigo porque se acaba de pelexar, dígolle que se quede conmigo un ratiño, ata que se lle vaia o xenio. Pasado un rato dime, "profe, xa se foi" e eu dígolle, non que aínda o vexo por aquí (e fago un xesto sinalando por riba da súa cabeza). Ela moi chea de razón, toca a cabeza e dime "pero profe, isto non é o xenio, é unha diadema".
Aaron: Ven a ensinarme unha pupa que ten na man, e eu sóplolle nela e cántolle: Sana sana cuíño de rá, senon sanas hoxe sanarás... e calei para que el seguirá, e dixo: "despois".
(Debía de querer unha curación máis rápida do que di a canción).