APRENDER A ATAR OS CORDÓNS DOS ZAPATOS

Xa é hora de que @s máis maiores ratiñ@s da escola de Tabagón comecen a atar os seus cordóns, ou que polo menos, comecen a intentalo, non credes?
Atopei un conto na rede que é perfecto para este tema, e que amosa como hai que intentar facer as cousas antes de dicir que non sabemos facelas, logo, tras intentalo varias veces, seguro que o conseguimos.
Outro libro moi apropiado é este:
Para saber máis datos sobre o mesmo, picar aquí.
Ademais deixovos aquí unhas plantillas para que as imprimades en cartolina, ou as calquedes en cartón, ou mesmo as imprimades en folio (e a ser posible as plastifiquedes ou forredes para que duren máis e se manteñan duras)... e así @s nen@s poderán practicar un pouquiño na casa, con cordóns vellos que seguro teredes por ahí.
Tamén se poden utilizar pequenas poesías ou retahílas, como por exemplo:
" LAZO GRANDE, LAZO MIÚDO, CRUZAS OS DOUS E XA TES UN NUDO"
(Esta é unha versión traducida tal cal para que rime, senón sería nó e non nudo). Esta sóame de escoitala nunha película, aínda que non me lembro de cal.

Seguro que hai un montón de formas de facer máis fácil esta aprendizaxe que logo se fará tan cotiá, así que se alguén sabe outra forma que no-la faga saber a través dos comentarios ou do noso correo de aula, e as poñemos aquí. Grazas por colaborar!!!
Publicado por
Etiquetas: ,

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)

COUSAS PARA RIR:

Celia: despois de moito correr polo patio (no recreo) ven e dime que lle mire o corazón que ten unha taquicardia. Despois dun rato, e de falar sobre as pulsacións (que aumentan despois de facer moito exercicio, ou se estamos moi nerviosos...) suspira e di: "ay, porque los humanos tendremos que sufrir tanto!!!".
Lucía e Adrián: están falando e Lucía dille a Adrián, ven á miña casa, (e Adri dille que sí). Logo Lucía dille, sí ven que vou ter moitas visitas... (e cando volvo a escoitar a conversa oigo a Adrián que lle di: puffff, non eu non vou que con tantas mulleres me vou a empachar!!!
Adrián: estamos na asamblea e miramos o panel dos encargad@s, e temos que facer un salto, porque non podemos ter dous cargos xuntos, entón di Adrián, hoxe tócalle a Naim porque Ángela é a turista!!!! (protagonista, claro!)
Joel: remata unha ficha e dígolle agora pon o teu nome e a data (e sinálolle para o encerado magnético onde está posta), el mirame con cara rara e dime: a lata? profe eu non se de que lata me estás falando!
Adrián: Están falando na asamblea, por quendas, e alguén comenta que a súa habitación ten dúas camas, e o color da súa habitación... cando lle toca de falar a Adrián el tamén explica como é a súa habitación, e nos di que hai dúas camas, que el durme na máis alta e Ángela na máis pequena. Pero o que máis claro nos deixa é que: "no son dos camas, una encima de la otra, porque esas cuestan mucho dinero y yo sólo tengo dos carteras".
Aaron: Estando no patio, un neno me di que hai unha pala de xogar no areeiro rota, é ven Aaron correndo, e dime: "no importa profe, mamá la cose".
Lucía: Nun momento de patio no que está comigo porque se acaba de pelexar, dígolle que se quede conmigo un ratiño, ata que se lle vaia o xenio. Pasado un rato dime, "profe, xa se foi" e eu dígolle, non que aínda o vexo por aquí (e fago un xesto sinalando por riba da súa cabeza). Ela moi chea de razón, toca a cabeza e dime "pero profe, isto non é o xenio, é unha diadema".
Aaron: Ven a ensinarme unha pupa que ten na man, e eu sóplolle nela e cántolle: Sana sana cuíño de rá, senon sanas hoxe sanarás... e calei para que el seguirá, e dixo: "despois".
(Debía de querer unha curación máis rápida do que di a canción).